Geen

De Sahara is een eindeloze zandbak waarin Arabieren en enkele kolonialen smachtend van de dorst rondlopen. Hitte en droogte heersen er onverbiddelijk en er is niets anders te zien dan mul zand met daarin voetafdrukken van verdwaalde reizigers. Hier en daar is een oase om bij te komen van de ellende, maar de meeste oases zijn slechts fata morgana’s.

Zo ongeveer is het beeld dat veel mensen van de woestijn hebben en dat de auteur als kleine jongen ook had. Dat dit beeld slechts ten dele waar is leerde hij tijdens zijn eerste verkenningstochten door Noord-Afrika. Daar kon hij tot zijn verrassing constateren dat de woestijn veel andere gezichten heeft, zoals steenvlakten, geërodeerde plateaus, canyons, gebergten en zelfs rivieren, zij het dan dat daar meestal geen water in staat.

Die tochten smaakten natuurlijk naar meer, maar uit angst zijn carrière als elektrotechnicus op het spel te zetten, durfde hij daarna lange tijd geen kaart van Afrika meer te bekijken. Uiteindelijk deed hij dat tóch, en het resultaat was een fantastische reis van tien maanden, met veel gezwoeg door het zand van de Sahara en over de keien van het Hoggargebergte, gevolgd door boeiende omzwervingen met veel kleurrijke ontmoetingen in de Sahel.

In dit boek heeft Frank van Rijn een aantal van zijn avonturen en belevenissen tijdens die 26.000 km lange fietsreis weergegeven. Door Sahara & Sahel is een geheel herziene en van foto's voorziene heruitgave van Op de fiets door Sahara & Sahel.

Herziene en bijgewerkte editie 2019

Soms is het verzinnen van een pakkende titel voor een reisboek moeilijker dan het maken van de reis zelf. Dat ervoer Frank van Rijn tijdens zijn fietstocht dwars door Afrika, van Dar es Salaam naar Dakar. Op die tocht vertrouwde hij zijn ervaringen kersvers toe aan een paar schoolschriftjes die hij in een winkeltje had gekocht: een pijnlijke klim naar de top van de Kilimanjaro, aanvallen van agressieve tseetseevliegen in Tanzania, kleurrijke ontmoetingen in het uiterst instabiele Zaïre, een malaria-aanval in Kameroen, officiële bezoeken aan gouverneurs en emirs in Nigeria, een wandeling door de dorpen van de Dogon aan de Falaise de Bandiagara... Aldus ontstond, al fietsend, dit boek. Na ruim 10.000 km geploeter over Afrika's zandwegen en keienpaden had Van Rijn in Mali al een fors manuscript bijelkaar gepend, maar nog steeds was hem geen titel te binnen geschoten waar hij tevreden over was. En toen kwam daar op een avond zomaar een nijlpaard langs zwemmen dat het probleem met één enkele knipoog voor hem oploste. Al lezend in deze gedrukte en van vele fraaie kleurenfoto's voorziene Knipoog zult u het gevoel hebben zelf met de auteur mee te ploeteren op zijn avontuurlijke reis.

"... 's Avonds, ontspannen gezeten aan de oever van de rivier, zie ik in het rode licht van de ondergaande zon drie nijlpaarden in het water bewegen. Ze komen juist met hun ogen en een stukje van hun neus boven het water uit. Zo nu en dan verdwijnt er een helemaal onder water om even later iets verderop weer op te duiken. In de betoverende rode gloed op het water zie ik een van de dieren heel even een oog sluiten. Heel even maar, dan is de glinstering van het oog weer terug. Gaf dat nijlpaard mij nu een knipoog of verbeeldde ik me dat? Dan, even plotseling en geruisloos als de zon achter de horizon is gezakt, is de hippo verdwenen..."